Orijentacija na Služenje-sebi ne predtavlja toliko voljni izbor koliko je u stvari neuspeh u napredovanju. Entiteti orijentisani na Služenje-drugima stalno biraju da uključe druge u fokus svojih razmišljanja, a entiteti orijentisani na Služenje-sebi nikad ne napuštaju svoj početni fokus - samog sebe. Prema tome, evolucija, za vreme duhovnog razvoja, u dva smera je prirodna stvar, koja nastaje zbog nejednakih brzina razvoja, i rezultujuće razdvajanje orijentacija za vreme početnih gustina jednostavno predstavlja praktičan korak koji se čini da bi se ubrzalo učenje. Oni koji su orijentisani na Služenje-sebi ne mogu biti naterani da razviju brigu za druge, niti se mogu pretvarati da brinu za druge da bi se zamaskirali u društvu u gustinama iznad 3. Gustine. Pošto je bićima data sloboda izbora u Božjem univerzumu, takav izbor kao što je orijentacija na Služenje-sebi će uvek postojati.